Le o meu blog

O paradoxo de Allais

A teoría da decisión é unha área do saber que se ocupa da análise na toma de decisións, do estudo do comportamento e o seguimento de estratexias perante situacións que requiran tomar algunha resolución. Os especialistas nesta materia tratan de examinar como unha persoa elixe unha acción concreta entre o conxunto de accións posibles que se lle presentan, partindo da base de que busca o mellor resultado posible.

Un interesante problema que se encadra na teoría da decisión é o paradoxo de Allais, presentado no ano 1953 por Maurice Allais (1911-2010). O paradoxo supón unha contradición á teoría da utilidade esperada, que non é máis ca un modelo que supón que, en decisión tomadas con incerteza, a elección preferida polos individuos será aquela que conte cunha utilidade esperada máis alta.

Ler máis

O paradoxo de Grelling-Nelson

Un campo que fai agromar un bo feixe de paradoxos é o das autorreferencias; entre eles os máis coñecidos seguramente sexan o do mentiroso ou o do barbeiro que afeita a todos aqueles que non se afeitan a si mesmos. Neste apartado imos explorar outra situación análoga, que foi formulada por Kurt Grelling (1886-1942, figura 1 á esquerda) e Leonard Nelson (1882-1927, figura 1 á dereita) no ano 1908. No típico alarde de orixinalidade, coñécese coma o paradoxo de Grelling-Nelson.

Pense vostede en adxectivos, cantos máis se lle ocorran mellor. E vaia clasificándoos en autolóxicos e heterolóxicos do seguinte xeito: un adxectivo é ‘autolóxico’ se e só se se describe a si mesmo, mentres que un adxectivo é ‘heterolóxico’ se e só se non se describe a si mesmo. Por exemplo, galego, lexible ou esdrúxula son autolóxicas, e por contra infinito, longa ou monosilábico son heterolóxicas.

Ler máis

Falacia da acusación

Hoxe volvemos aos xulgados, onde non hai moito estivemos xa acompañando a Protágoras. Volvemos ás salas onde se imparte xustiza e nas cales unha ampla maioría da poboación confiamos con firmeza. Alí podemos atopar con certa frecuencia un erro estatístico coñecido polo nome de ‘a falacia da acusación’ ou ‘a falacia do fiscal’.

Ler máis

O paradoxo de Protágoras

Nesta entrada imos coñecer o paradoxo de Protágoras (485 a.C. – 411 a.C.), que foi un filósofo grego que non debemos confundir con Pitágoras, nome moito máis coñecido grazas ao famoso teorema que leva o seu nome. Contemporáneo de Sócrates e experto en retórica, Platón acredítao coma o inventor do papel de sofista profesional, aquel que toma por oficio o ensino da sabedoría. Non é mal choio. Protágoras percorría a Grecia Antiga cobrando taxas polos seus coñecementos sobre como falar en público ou sobre o correcto uso e pronunciación das palabras.

Ler máis

De accidentes e taxis

Hai pouco lin o último libro de divulgación de Adrián Paenza, Matemática y fascinación (Sudamericana, 2021). Por certo, que Paenza comparte os seus libros -con permiso da Editorial Sudamericana- para uso persoal nesta ligazón. Son recomendables, e se aínda non os coñecedes con eles tedes para unhas cantas horas de entretemento. Nun deles souben deste problema, ao que denominei ‘De accidentes e taxis’.

Ler máis

O paradoxo de Braess

Algo que moito me fascina é o carácter abraiante dos paradoxos. Resultan chocantes, estraños e até incribles. Incluso en ocasións obrigan a que releamos o texto para convencernos de que realmente o que acabamos de ler ten algún sentido. Nas próximas liñas vai vostede ler sobre un deses que ao coñecelo deixa a cabeza abaneando coa impresión. Prepárese para coñecer o paradoxo de Braess.

Ler máis

Contáctame