Criterios de divisibilidade

Durante os anos escolares aprendemos un feixe de criterios de divisibilidade, que permiten decidir dun xeito moi doado se un número dado é divisible ou non por 2, 3, 4, 5, 9, 10 ou 11, sen necesidade de resolver a división. Obviamente, se dispomos dunha calculadora a conclusión é inmediata sen -case- esforzo; estes criterios son útiles na medida en que permiten aforrar cálculos a man por resultaren máis rápidos que completar o algoritmo da división. Iso si, vou avisando xa: esta entrada contén certa cantidade de cálculos con congruencias. Se a vostede se lle fai demasiado costa arriba, pode sen ningún medo prescindir desa parte; quede nese caso coa lectura dos criterios, entenda os exemplos e practique algún máis pola súa conta. Tamén lle ha prestar.

Imos aló. Un dos criterios de divisibilidade máis coñecidos é o do 3: un número é divisible entre 3 se e só se a suma das súas cifras é tamén divisible por 3. Doado de entender e de aplicar, serve ademais para realizar un primeiro achegamento ás demostracións que usan congruencias.

Para probar a validez do criterio comecemos considerando que o número terá unha forma deste estilo: n=\cdots dcba. Pode ter tantos díxitos como queiramos, pero fixarémonos no que ocorre cos últimos e veremos que o argumento é extensible a tantos como se desexe. Agora lembremos que para escribir números empregamos un sistema posicional decimal, e cando poñemos 235 en realidade estamos a referirnos a 5+10\cdot 3+100\cdot 2. É dicir, temos que n=a+10b+100c+1\ 000d+\cdots, que se pode reescribir coma:

    \[n=a+10b+100c+1\ 000d+\cdots = (9b+99c+999d+\cdots) + (a+b+c+d+\cdots)\]

Agora é cando vou introducir a notación de congruencias, espero que me siga nos próximos pasos. Que o número n sexa divisible por 3 escríbese n\equiv 0 \mod 3, e equivalentemente a+10b+100c+1\ 000d+\cdots \equiv 0 \mod 3. Isto pode reescribirse coma (9b+99c+999d+\cdots) + (a+b+c+d+\cdots) \equiv 0 \mod 3, e desta sentencia dedúcese que a+b+c+d+\cdots = -9b-99c-999d-\cdots \mod 3. Xa por último concluímos que a+b+c+d+\cdots \equiv 0 \mod 3, posto que os coeficientes 9, 99, 999… son todos divisibles por 3, e xa temos demostrado o criterio.

Unha curiosidade concernente aos criterios de divisibilidade é que non son únicos. É dicir, para un mesmo divisor poden coexistir varias regras que funcionen con efectividade. Por exemplo para o 11 podemos formular varias alternativas de parecida dificultade. Unha delas require sumar por un lado todas as cifras que ocupan posición par e polo outro todas as que ocupan posición impar; o número será divisible por 11 se e só se a diferenza entre ambas as sumas é divisible por 11 (ou 0). Comprobémolo con 568 271: primeiro sumamos as posicións impares, 5+8+7=20, e a continuación as posicións pares, 6+2+1=9. Como 20-9=11, o número elixido é divisible por 11.

Non obstante, tamén se pode comprobar esa divisibilidade por 11 obtendo a diferenza entre a cantidade obtida ao suprimir a última cifra do número e esa mesma última cifra. Este resultado é divisible por 11 (ou 0) se e só se o é o número inicial. E o proceso pode reiterarse cantas veces se queira. Véxase co mesmo exemplo do parágrafo anterior:

    \[\begin{array}{c} 56\ 827 - 1 = 56\ 826 \\ 5\ 682-6= 5\ 676 \\ 567-6 = 561\\ 56-1=55 \end{array}\]

E como 55 xa é claramente divisible por 11, concluímos que 568 271 tamén o é.

Sigamos mergullándonos na aritmética modular para explicar por que funciona o primeiro destes criterios. Volvemos escribir o número inicial coma n=\cdots dcba, e de novo poñemos n=a+10b+100c+1\ 000d+\cdots facendo uso do sistema posicional decimal.

Resulta que 11\equiv 0 \mod 11, evidentemente, e de aí hai un paso a que 10\equiv -1 \mod 11. Por tanto 10^l \equiv 1 \mod 11 dependendo se l é par ou impar. Se isto resulta pouco comprensible, non o é tanto reparar en que 10b=11b-b, 100c=99c+c, 1000d=1001d-d, e así sucesivamente, tendo en conta que 11, 99, 1001 e os sucesivos termos desa sucesión son todos divisibles por 11. Vamos, que queda algo así:

    \[\begin{array}{ll} n\equiv 0 \mod 11 & \quad \Leftrightarrow \quad a+10b+100c+1\ 000d+\cdots \equiv 0 \mod 11 \medskip\\ & \quad \Leftrightarrow \quad a+11b-b +99c +c +1\ 001d - d + \cdots \equiv 0 \mod 11 \medskip\\ & \quad \Leftrightarrow \quad a-b+c-d+\cdots \equiv 0 \mod 11 \end{array}\]

E con isto último, o criterio queda probado e xa podemos usalo con calquera número que queiramos.

Os citados no primeiro parágrafo desta entrada son quizais os criterios de divisibilidade máis habituais nas aulas. En realidade, creo que o do 11 está perdendo presenza paseniño, pero sen dúbida aínda sobrevive. En todo caso, o que si é moi raro é que o profesorado ensine o criterio do 7. E si, tal regra existe. Regras, en realidade, pois tamén para o 7 existe máis de un criterio de dificultade semellante.

Un primeiro método pode aplicarse obtendo a diferenza entre a cantidade obtida ao suprimir a última cifra do número e o dobre desa mesma última cifra. E repítese o proceso até quedar cun só díxito. Se este é 0 ou 7, entón o número orixinal é divisible por 7. Fago aquí un inciso, antes sequera de tomar ningún exemplo. Xa se decatou da similitude que ten este método cun dos mostrados para o 11? Se é así, comprobamos este criterio do 7 co número 366 576?

    \[\begin{array}{c} 36\ 657 - 12 =36\ 645 \\ 3\ 664 - 10 = 3\ 654 \\ 365-8 = 357 \\ 35-14 = 21 \\2-2=0 \end{array}\]

E tal parece que 366 576 si é divisible por 7, Pero, por que funciona o método? Observando a penúltima liña do cálculo anterior vemos un 21, e todos sabemos que 21 é divisible por 7 (7\cdot 3, obvio). Escribindo en termos de congruencias temos que 21 \equiv 0 \mod 7. Sendo calquera número enteiro, ha de cumprir que 21a\equiv 0 \mod 7. E como 21a = a+20a, tense que a\equiv -20a \mod 7, e iso lévanos a 10b+a\equiv 10b-20a \mod 7, ou de outro xeito 10b+a\equiv 10(b-2a) \mod 7.

Se vostede foi quen de me seguir até aquí, xa só lle resta concluír que 10b+a é o número que nós escribimos (novamente, recorde o sistema posicional decimal) coma ba, mentres que b-2a é coller as decenas dese número e restarlle o dobre das unidades. Así, ambas as expresións se comportan de igual maneira ao seren divididas por 7, e o argumento usado con dous díxitos -por simplicidade- pode ser facilmente xeneralizado a números máis longos.

Outro criterio de divisibilidade para o 7 coloca os díxitos do número inicial en orde inversa (comezando dende as unidades) e multiplícaos sucesivamente por 1, 3, 2, 6, 4, 5, repetindo esta sucesión de ser necesario. Despois, calcúlase a suma de todos eses produtos, e resulta que o resultado obtido ten o mesmo resto que a división do número de partida entre 7. Volvamos pois ao número 366 576:

    \[\begin{array}{c} 6\cdot 1=6 \qquad 7\cdot 3=21 \qquad 5\cdot 2=10 \qquad 6\cdot 6 = 36 \qquad 6\cdot 4 = 24 \qquad 3\cdot 5 =15 \medskip \\ 6+21+10+36+24+15=112 \end{array}\]

E 112 é divisible por 7, xa que 112=7\cdot 16; novamente comprobamos a divisibilidade do número 366 576 por 7. En que se basea este criterio? Pois nas congruencias do 7, claro está. Non é difícil calcular cales son os restos que se obteñen ao dividir as sucesivas potencias de 10 por 7, pode axudarse da calculadora se fai falla.

    \[\begin{array}{c} 1=10^0\equiv 1 \mod 7 \\ 10=10^1\equiv 3 \mod 7 \\ 100=10^2\equiv 2 \mod 7 \\ 1\ 000=10^3\equiv 6 \mod 7 \\ 10\ 000=10^4\equiv 4 \mod 7 \\ 100\ 000=10^5\equiv 5 \mod 7 \\ 1\ 000\ 000=10^6\equiv 1 \mod 7 \\ 10\ 000\ 000=10^7\equiv 3 \mod 7 \end{array}\]

Xa recoñeceu a secuencia? Seguro que si: 1, 3, 2, 6, 4, 5, e a partir de aí repítense sucesivamente. Acabamos de empregala no último exemplo! O que ocorre unha vez máis é que se partimos da expresión decimal dun número calquera ao que chamamos n=\cdots dcba, teremos que:

    \[n=a+10b+100c+1\ 000d+\cdots \equiv a\cdot 1 + b\cdot 3 + c\cdot 2+ d\cdot 6 + \cdots \mod 7\]

Do cal se deduce finalmente que esa expresión decimal ten o mesmo resto ao ser dividido por 7 que esoutra expresión a\cdot 1 + b\cdot 3+c\cdot 2+ d\cdot 6+\cdots.

Chegados a este punto non me vou estender, pero quero rematar lanzándolle algunhas preguntas a vostede. Cantos criterios de divisibilidade coñece? Sería capaz de demostrar o segundo dos criterios do 11? Sería quen de atopar algún outro criterio diferente para o 11? E para o 7?

Algunhas referencias:

  • Población Sáez, Alfonso Jesús (2019). La <<regla del siete>> que sí funciona y no te explicaron en la escuela, na sección El ABCdario de las Matemáticas do xornal ABC. Accesible en liña aquí.
  • Rechtman Bulajich, Ana e Rubio Barrios, Carlos Jacob (2009). Divisibilidad y congruencias. Revista Tzaloa, año 1, número 2, pp. 1-9.

Deixa un comentario